Limanda Umut: Madde Bağımlılığından Mentorluk Yolculuğuna Uzanan Kahramanlar

Uyuşturucu bağımlılığı yalnızca bireyi değil, ailesini ve çevresini de derinden etkileyen bir toplumsal sorun. Bu karanlık döngüden çıkanlar da var; Liman Ayık Yaşam Derneği sayesinde bağımlılıktan kurtulan bazı isimler şimdi dernekte rehberlik yapıyor. Milliyet olarak, bağımlılıktan kurtulup aynı yolda yürümeye karar veren bu mentorların hikayelerini sizlerle paylaşıyoruz.

‘Harçlıklarımla aldım’ Dernekte bağımlılara mentorluk yapan Medine Kocaman (26), 13 yaşında uyuşturucuyla tanıştığını ve 24 yaşına kadar madde kullandığını anlatıyor. 1.5 yıldır da dernekte bağımlılara destek veriyor. Kocaman, “Okul harçlığımla almaya başladım. İlk hafta bir kez yeterdi; sonra her güne çıktı. Maddeleri bulmak için yalan söylemeye ve hırsızlık yapmaya başladım; önce aileme, sonra da onların dışındaki kişilerden gördüm. Ailelerim bu savaşı sürdürürken beni yalnız bırakmadılar; bu süreç onları da üzdü. 9 tedavi denedim ama sonuç alamadım. Yeniden düşmeden, artık ağzıma bile sürmedim. Buraya geldiğimde bana bağımlılıktan kurtulmuş insanlar destek oluyordu; onları gördükçe umudum arttı ve şimdi biz de bağımlılara destek oluyoruz.”

‘Sokaklarda sürünme iç de evinde öl’ dediler Rabia Öztürk (24) ise 2 yıldır mentorluk yapıyor ve madde kullanımına 15 yaşında eroinle başladığını söylüyor. Maddeyi bulmak için hırsızlık yaptığı ve cinsel ilişkiler dahil pek çok tehlikeyi göze aldığını ifade ediyor: “Yıllarca ailem benim için mücadele verdi; ama sonuç alamadık. Hastaneler geçirdim; devlet ve özel hastanelerde tedavi aradım. Sadece uyuşturucu için değil, aynı zamanda torbacılık yaptım. Kadınlar torbacılık için çoğu zaman cinsel ilişkiye zorlanıyordu. Madde bulmak için her şeyi yapıyorduk. Evden defalarca hırsızlık yaptım; hatta halıyı bile satmıştım. İçine kapandığınızda kontrolünüz tamamen kayboluyor; insanlar görünmüyor, yalnızlaşıyorsunuz. Ailem bu yüzden ileri düzeyde mücadele verdi ve bana destek olmaya çalıştı. ‘Sokaklarda sürünme, içerde evinde öl’ diye uyarıyorlar; eğer içmeye devam etseydim bir gün ölüp gidecektim. En büyük savaşımız ailelerin direnişi oldu. Ankara’da tedavi sürecim sürerken buraya geldim ve burada olanları gördüm; buradaki insanlar dinliyor, anlıyor ve benzer geçmişe sahipler. Bizler de birbirimize güç veriyoruz.”

‘Ortama ayak uydurdum’ Buse Durmuş (26) ise şu anki deneyimini paylaşıyor: “Arkadaş çevresindeki aitlik hissiyle başladım; yaklaşık 6 yıl aktif olarak kullandım. AMATEM’de tedavi gördüm, çıktıktan sonra yine aynı çevreye yöneldim ve yeniden içmeye başladım. Bırakmayı çok istedim ama zorluklar çözümsüz değildi. Dernekle tanıştığımda gördüğüm şey beni umutlandırdı: Hepimizin benzer hikayeleri vardı ve ortak amacımız belliydi. Burada bağımlılıktan kurtulan insanların desteğiyle ben de bıraktım. Şu anda 1.5 yıldır bağımlılarla birlikte çalışıyorum ve onların yanında mentorluk yapıyorum.”