Deprem sonrası hayata dönmeye çalışan genç Barış ve ailesinin içten savaşı: 3 yıl evden çıkmayan mücadele dolu hikâye.
3 yıla yaklaşan bir süredir evden çıkmayan Barış Özbay, telefon ve bilgisayar dünyasıyla adeta kendi yalnızlığına hapsolmuş durumda. Okul hayatını yarıda bırakmak zorunda kalan genç, sanal dünyada kaybolmuş gibi bir yaşama sürüklendi ve günlük ihtiyaçlarını karşılamak için bile dışarıya adım atmıyor. Bu süreçte annesi Semra Özbay’ın üzüntüsü büyüyor; her gün oğlunun değişimini izlerken, onun eski günlerine dönmesi için umutla destek bekliyor.
Depremin ardından ailesinin yıkımıyla birlikte barındırdığı acı, Barış’ın hayata bakışını kökten değiştirdi. Yaşamsal ihtiyaçlarını tek tek yerine getirme konusunda dahi tereddüt eden genç, duş almak veya tırnaklarını kesmek gibi basit eylemleri artık yerine getiremiyor. Evden çıkmayan Barış, annesinin her gün yaşadığı endişeyi derinleştiren bir tablo oluşturuyor.
İstemsizleşen rutinler ve kördüğümler Barış için günler, duvarları izlemek ve yalnızca telefonla vakit geçirmekle geçiyor. Depremin etkisiyle kendini eve kapatması, üniversite hayatını da yarıda bırakmasına yol açtı ve dış dünyaya dair hayal kırıklığını pekiştirdi. Anne, oğlunun yeniden hayata tutunması için gerekli yardımların acilen sağlanmasını umuyor.
“Elimde olsa tuvalete de gidemem ve yemek bile yemem” diyen Barış, uzun bir süre boyunca psikolojik destek talep etmek istemediğini belirtti. Gündelik rutini, genellikle uyanıp hemen temel ihtiyaçlarını karşılamakla sınırlı. Ardından bilgisayar ve telefona yönelerek, akşama kadar bu alışkanlığı sürdürdüğünü ifade ediyor. Depremin üzerinden iki ay geçmişken dahi değişim süreci tamamen sürüyor; banyoya veya dışarı adım atmaya olan istek tamamen kaybolmuş durumda.
Anne dehşet içinde Semra Özbay, oğlunun bağımlılık düzeyindeki bu durum nedeniyle büyük bir endişe yaşıyor. Oğlunun depremden önceki dönemdeki çalışkanlığı ve toplumsal uyumu bilgisiyle karşılaştırıldığında, şu anki durum onları derinden etkiliyor. Banyo yapmama, iletişimi azaltma ve kişisel bakımdan geri kalış, ailenin yaşam kalitesini olumsuz etkileyen temel sorunlar olarak görüldü. Yetkililerden ve toplumsal destekten hızlı bir şekilde yardım talep ediliyor; Barış’ın yeniden sosyal ve fiziksel sağlığına kavuşması için bir profesyonel müdahale gerekiyor.
Kasvetli tabloya rağmen anne, oğlunun eski benliğine dönmesi için umutlarını kaybetmiyor ve onunla iletişimini sürdürerek destek olmayı sürdürüyor. Bu aile için en önemli talep, Barış’ın sağlık ve psikolojik yönlerden uygun bir tedaviye erişebilmesi ve hayata geri dönmesi yönünde somut adımların atılması.