Demir, Ateş ve Zanaat: Cemil Döner’in 38 yıllık mesleki yolculuğunu keşfedin; ustalık, tutku ve özgün kreasyonlar bu hikâyede buluşuyor.
Çıraklık günlerinden itibaren babasının yanında, küçük yaşlarda demirciyi öğrenen Cemil Döner (48), ateşin ve çekiçin ritmiyle büyüdü. Günümüzde teknolojinin ve makineleşmenin birçok zanaatı tehdit ettiği bir dönemde, 38 yıldır tarım aletleri üreten atölyesiyle mesleğini canlı tutuyor. Döner, yeni çırakların yetişmediğini ve mesleğin giderek azaldığını belirtiyor.
İş yerinde, ocak sıcaklığının bin dereceye kadar yükseldiğini söyleyen Döner, demiri becerikle işleyip döverek tarımsal araçlar ortaya çıkarıyor. Bölgede tarımsal üretimin artmasına rağmen, Samsun ile Artvin arasındaki ihtiyaçların ancak el emeğiyle karşılanabildiğini ifade ediyor. 38 yıllık tecrübeye rağmen artık onun ardından gelecek kimsenin olmadığını kaydeden Döner, baba mesleğinin gelecek için tehlike altında olduğunu vurguluyor.
“ZAMANINDA HEM OKUDUM HEM MESLEK ÖĞRENDİM”— Kendi kuşağından çok az kişinin bu işi sürdürdüğünü belirten Döner, mesleğin yok olma ihtimaliyle karşı karşıya olduğunu söyledi: “Gördüğümüz kadarıyla artık yavaş yavaş yok oluyoruz. Bu bende baba mesleği olduğu için erken yaşlarda öğrendim. Zamanında hem okudum, hem de meslek öğrendim; fakat şimdi meslek devam etmiyor. Zorluklar çoğaldıkça yeni nesil meslekten soğuyor, çoğu kapısını kapatıyor. Hem meslek azaldı, hem de usta sayısı tükenmek üzere.”
“ÜRÜNLERİMİZE TALEP VAR”— Zorluklara rağmen üretime devam eden Döner, bölge halkının el emeğiyle yapılan tarım aletlerine olan ihtiyacını vurguluyor. “Ürünlerimize gerçekten güçlü bir talep var; bölgede tek başına çalışsak bile farklı illerden talepler alıyoruz. Yaklaşık 40 yıldır bu mesleği sürdürüyorum ve hayatımı idame ettirecek kadar çalıştık, üretmeye devam ediyoruz. Ancak büyümek için insan gücüne ihtiyacımız var; bu meslekte insan gücü en başta gelen faktör.”