İtfaiyecilik Haftası’nda Mümtaz Zarplı’nın Azmi ve Engelleri Aşma Hikayesi

İzmir Büyükşehir Belediyesi İtfaiye Dairesi ekipleri, İtfaiyecilik Haftası’nı kutlarken mesleğe adanmış bir yaşam öyküsünü öne çıkarıyor. Mümtaz Zarplı, 2007 yılında yaşanan bir iş kazasında iki bacağını kaybetmesine rağmen yeniden sahaya dönmeyi başaran bir itfaiyeci olarak öne çıkıyor.

Yangın söndürme tüpü eğitimi sırasında meydana gelen patlama sonucu yaralanan Zarplı, evli ve iki çocuk babası olarak ailesinin desteğiyle uzun bir tedavi süreci geçirdi. Elektronik protezlerle yeniden hayata tutunan Zarplı, malulen emeklilik sonrası engelli kadrosunda Güzelbahçe İtfaiye Grubu santralinde görevine devam ediyor.

Gelen ihbarları değerlendirip ekipleri olay yerine yönlendiren Zarplı, yaşadığı zorluklara rağmen mesleğine olan bağlılığını sürdürdü. Zorluk yaşayan itfaiyeciler mesleğine sarılıyor sözleriyle kendini tanımlarken, sadece görev yerinin değiştiğini ve fiziksel emekliliğin söz konusu olmadığını vurguluyor.

“Herhangi bir zorluk yaşayan bir itfaiyeci arkadaşım olduğunda, yine dört elle mesleğe sarılıyoruz. Çünkü işimizin doğası insana uzanmak ve yardım etmek üzerine kurulu. Bu duygudan vazgeçebilmek pek mümkün değil,” diyen Zarplı, bu mesleğin kendisine sunduğu motivasyonu ve aidiyeti vurguluyor. Ailesiyle birlikte yürüttüğü bu yol, onun için görev aşkından beslenen bir aile dayanışması anlamına geliyor.

Bu yıl artan yangınlar ve sahada olma isteği, Zarplı’nın sahadaki varlığını daha da önemli kılıyor. Kendisine devlet tarafından verilen “vazife malulü” unvanı, mücadelesinin toplumsal takdirini göstermesi açısından önemli bir dönüm noktası olarak değerlendiriliyor. Zarplı, “Sahadan kopmamak için elimden geleni yapıyorum. Mesleğimi çok seviyorum.” sözleriyle mesleğe olan bağlılığını bir kez daha dile getiriyor.

Tecrübelerinin yol göstericiliği; Zarplı’nın meslektaşları için de bir ilham kaynağı olmaya devam ediyor. 15 yıllık itfaiye çavuşu Emrah Çeker, onun tecrübesinden güç aldıklarını ve zorluklarla başa çıkmada kendilerine katkıda bulunduğunu belirtiyor. Hasan Cengiz Güneş ise Zarplı’nın biriktirdiği deneyimlerin ekip için büyük bir nimet olduğunu ifade ediyor. Yeni başlayan Serkan Yılmaz da onun tecrübelerinin sahadaki güvenliği artırdığını söyledi. “Onun yol göstericiliği bizim için çok değerli,” diyen ekip arkadaşları, Zarplı’nın mesleğe olan bağlılığının ve paylaşıma açık tutumunun altını çiziyor.

İzmir’de itfaiyecilik haftası kutlamaları sırasında öne çıkan bir diğer öykü, Mümtaz Zarplı’nın yaşamı. 2007’de gerçekleşen elim bir iş kazasında iki bacağını yitiren Zarplı, acı dolu bir sürecin ardından yeniden mesleğine dönmeyi başardı. İlk başta malulen emeklilik süreci yaşasa da ailesinin ve kurumun desteğiyle elektronik protezlerle yürümeyi başardı ve Güzelbahçe İtfaiye Grubu’nda görevine devam ediyor.

Gelen ihbarları değerlendirip ekipleri olay yerine yönlendirmek onun görevi. “Zorluk yaşayan itfaiyeciler mesleğine sarılırlar” sözleriyle kendini tanımlayan Zarplı, bu mesleğin kendisine sadece bir iş değil, hayatın anlamı olduğunu ifade ediyor.

Yaşadığı zorluklar, meslecini yalnızca sürdürmesini değil, aynı zamanda meslektaşlarına ilham vermesini de sağladı. Devletin kendisine verdiği “vazife malulü” unvanı, onun bu zorlu yolculuğunu resmi olarak da teyit ediyor. Zarplı, sahadan kopmadığını ve mesleğini çok sevdiğini sürekli dile getiriyor.

Çalışma arkadaşları da onun deneyimlerinden faydalandıklarını belirtiyor. 15 yıllık itfaiye çavuşu Emrah Çeker, Zarplı’nın dağcılık konusundaki becerilerinin ekip üzerinde olumlu etkisi yaptığını söylüyor. Hasan Cengiz Güneş, Zarplı’nın tecrübelerinin ekip için yol gösterici olduğunu vurguluyor. Yeni başlayan Serkan Yılmaz ise onun güven verici rolünü öne çıkararak, “Onun tecrübeleri bizi sahada daha hazırlıklı kılıyor” diyor.

İtfaiyeye dair yeni gelen gençler için Zarplı’nın hikayesi, riskli bir meslekte motivasyonun nasıl bulunabileceğine dair net bir örnek teşkil ediyor. Yoğun çalışmalar ve uzun saatler boyunca aileden ayrı kalınan dönemler, onun için önemli bir gerçek. Ancak Zarplı, “sahadan kopmamak” ve «mesleğini çok sevmek» gibi temel motivasyonla bu süreçleri aşıyor.

Onun bu tutumu, meslektaşlarına da umut aşılıyor; tecrübenin yol gösterici gücüyle ekip, karşılaştıkları zorluklara karşı daha dayanıklı hale geliyor.