Oysa şunu fark ettim:
‘Hayır’ demek kötülük değildir;
kötülük, kendini tükettirmene izin vermektir.
“Hayır demeyi öğrenmek, insanın önce kendi yüreğini korumasıdır.”
Hayat bazen öyle bir yere getirir ki insanı; doluya koyarsın almaz, boşa koyarsın dolmaz…
İçinde ne varsa ite kaka ilerler, sen de ilerlemek zorunda kalırsın.
Dışarıdan bakınca herkes seni güçlü sanır ama içten içe bir yorgunluk, bir tükenmişlik kemirir insanı.
Benim en çok zorlandığım yer de burası: ‘Hayır’ diyememek.
Dillere kolay gelen bir kelimedir “hayır” ama yüreği en çok yoran yüklerden biridir.
İyi niyetinden, gönül genişliğinden, el açıklığından doğar; ama zaman gelir insanın belini bükmeye başlar.
Nezaket zannedilir, merhamet sayılır…
Oysa çoğu zaman, görünmeyen bir çark gibi sesi çıkmadan döner ve insanın cebini, vaktini, enerjisini tüketir.
Oysa şunu fark ettim:
‘Hayır’ demek kötülük değildir;
kötülük, kendini tükettirmene izin vermektir.
Sınır çizmediğin için insanlar seni “her zaman hazır bir imkân” sanıyor.
Belki de senin zorlandığını kimse görmüyor.
Sen güçlü durdukça, kimsenin aklına senin de yorulduğun gelmiyor.
Ama hayatın bir kuralı var:
Sabır, insanı olgunlaştırır;
ama tüketiyorsa artık sabır değil, o ihmaldir.
Bazı yükleri taşımak, insanı büyütür.
Ama bazı yükler vardır, insan kendi omuzuna yanlışlıkla koymuştur.
Ve onların adı fedakârlık değil, farkındalık eksikliğidir.
Sonra anlıyorsun ki:
İnsanı yoran, yaptığı iyilik değil; sınır koymamaktır.
Hayır dediğinde kırılanlar zaten menfaat için yanındakilerdir.
Gerçek dost ise “elinde yokmuş, olur” der; gönlü kırılmaz.
Ben şimdi küçük bir adım atıyorum:
Kibarlığı kaybetmeden, gönül kırmadan, kendimi tüketmeden “şimdilik olmaz” demeyi öğreniyorum.
Belki biraz zor…
Belki alışması zaman alacak…
Ama insan kendini korumazsa, kimse korumuyor.
Ve biliyorum:
İyi niyetli insanın ‘hayır’ı da hayırdır.
Kimseye zarar vermez.
Ya Rabbi,
Bizi yalnız kendi kapına muhtaç eyle, başka kapılara değil;
Taşıyabileceğimiz kadar yük yükle, gücümüz aşacak kadar değil…
Bize taşımak için yardım et,
Taşıyacak sabır, anlayacak hikmet, görecek basiret ver…
Kalbimizi fazlalıklardan arındır,
nefsimizin çektiğine değil, kaderinin gösterdiğine razı eyle.
İyilik yaparken bizi kendimizden geçirecek ölçüsüzlükten,
‘hayır’ derken gönül kıracak sertlikten muhafaza eyle.
Bize, hakkı ayırt edecek feraset,
hakkımız olmayanı geri çevirecek güç,
hakkımız olana sahip çıkacak dirayet nasip eyle…
Yükümüzü hafif, yolumuzu aydınlık,
gönlümüzü emin eyle…
Âmin.
