Ve başarının sırrı,
her gün biraz daha iyisini yapmakta saklıdır.
Aynı disiplinle her an, her saat, her gün,
her hafta, her ay, her yıl ve bir ömür
mücadeleye devam etmen lazım.
Konfor alanından çıkmak insanı korkutuyor. Çünkü hareket etmek zorunda kalacak, çalışacak, mücadele edecek… Fakat yoruluyor. Filhakika başarılı olmanın tek sırrı her şeye rağmen mücadeleye ibadet aşkıyla devam etmektir. Başarının sırrı; yaptığın işe ibadet ediyor gibi odaklanmakla başlar, aynı adanmışlık aşklıyla gelişir, yolun sonun bekleyen nihai hedefini düşünmekle devam eder, kalbin mutmain olma ödülünü almasıyla kazanılır ve sonuç olarak tebrikler, teşekkürler ve size ‘Minnettarız!’ cümlesi ancak böyle gelir. Ve başarının sırrı, her gün biraz daha iyisini yapmakta saklıdır. Aynı disiplinle her an, her saat, her gün, her hafta, her ay, her yıl ve bir ömür mücadeleye devam etmen lazım. Çünkü en iyisi sen olmak, en iyisini sen yapmak zorundasın! Her şeyi disiplini bir şekilde yapan başarıyor ancak fazla mükemmeliyetçilik başarıya bazen engel oluyor.
Başarının sırrı ter dökmektedir. Beden gibi ruhun da zihnin de kalbin de yeterince ter dökecektir. Az inanan ruhla, az çalışan beyinle, duygudan yoksun kalple, çabuk yorulan bedenle başarıya ulaşmak mümkün değildir. Ruh ter dökecek, zihin ter dökecek, kalp ter dökecek, beden ter dökecek, yorulacak, derinleşecek, büyüyecek, yükselecek, zirveye ulaşacak… Ancak ruh da zihin de kalp de beden de terlemeye birlikte razı olacaklar. Birinin ter dökme zincirini kırdığında, süreci bozduğunda odaklanmak, hedefe birlikte yürümek ve başarmak; uzmanlaşmak ve ustalaşmak mümkün olmayacaktır. Esas görevi olanlar işini yapmayınca, yapamayınca, işi savsaklayınca iş sağlam kafalılara kalıyor. Bütün işleri mecburen üzerine aldıkları için işinin ehli insanların, günümüzde işini yapmayanlara fazla kızgın, hak edenlere fazla öfkeli oluşları da bundandır.
Başarı, en büyük darbeyi yedikten sonra dahi umutla, olmuyorsa inatla ayağa kalkabilmektir. Kimse istediği hayatı yaşayamıyor. Kuşların havada keyifle uçtuğuna bakmayın siz. Onlar sadece yaşamak için çırpınıyorlar. Hayatı temize çekmeye vaktiniz olmayacak bilinciyle tam, dolu ve derin yaşayın. Çünkü gerçek hayatın ikinci yarısı olmaz, ikinci yarı sadece sporda oluyor. Hayat fazla acımasız, vahşi hayvan gibi asla affetmez.
Her şey karşılıklı bu hayatta, zıddıyla hayat buluyor. Disiplin varsa düzen de var, fedakârlık varsa zafer de var, çalışma varsa başarı da var, risk varsa ödül de var, acı varsa büyüme de var… Gözü ekranda olanın zamanla öz disiplini düşer, zaman yönetimi felç olur, dikkati dağılır, erteleme hastalığına yakalanır, hayat kalitesi düşer, basit sorunları dahi çözmekte zorlanır, iyi bir ‘gelecek öz geçmiş’ planlaması asla yapamaz; yapamıyor da.
Korku sizi ölümden uzak tutmuyor, sizi hayattan uzak tutuyor, hayatın kıyısında yaşatıyor. İyi sandığınız insanların aslıda eline kötülük yapma fırsatı geçmemiştir, sadece o anı bekliyor; bazen uzun sürüyor böyle. İyi olma başarısı, her zaman resmin görülen tarafı değildir, görülmeyen tarafında ne olduğunu bilmekle alakalı bir şeydir. Ve hiç kimseyi yargılamaya sadece yaptıkları yetmez, yapamadıklarını da ortaya koyabilmelisiniz. Bazen kese kadar cümlenin ardında harar kadar emek vardır, bazen harar kadar cümlenin ardında kese kadar emek yoktur; boş bir çuval vardır, heva ve heves vardır; nefs-i emmare vardır.
Onay aramak küçültür, zayıflatır, çürütür. Korku yerinde tutar, geçmişe takılmak zincirler, şikâyet etmek tüketir. Kolay yollar kalabalıktır, zor yollar tenhadır. Kendine inanmak büyütür. Umut geleceğe çeker, cesaret ileri iter, hedefe odaklanmak özgürleştirir, çözüm aramak diriltir. Gerçek başarı sessiz ve çetindir. Sarkıtılmayan fikir kurumaya mahkûmdur.
Fazla müdahale etmek insanı huzursuz ediyor, mutlu etmeye yetmiyor. Bazen mutlu olmak için hiçbir şey yapmamak lazım. Başarı sessizdir, sakindir, dingindir; su gibi lıkır lıkır akar, havuz dolar, göl taşar; ırmak nehre, nehir denize akar; derya böyle olur işte. Davacının aptalı mübaşire dert anlatır! Nerede gürültü varsa oradan kaç çünkü akılsızlar zekayı konuşur, cahiller eğitimi konuşur, tembeller proje konuşur… Akıllılar yapar, onlar konuşur. Çıraklığını yaptığın şeyin ustası oluyormuş insan! Ve bir ‘biz başaramayız’ inançsızlığı hastalığına tutulmuş bir ahali var, her yer yangın yeri gibi, ateş çok fazla, havale geçirtmekte millet!..
DEVAM EDİYOR…
