İşte o anlarda anlarız ki;
insana insan yetmez,
dünyaya dünya yetmez.
Bazen insanın yüreği kelimelerden ağır gelir…
Biriktirdiğimiz dertler, söylemeye cesaret edemediğimiz sözler, kalemden dökülüp de satırlarda kaybolan cümleler… Hepsi omuzlarımıza yük, gözlerimize perde olur. Ne içimizi dökebiliriz ne de yükümüzü hafifletebiliriz.
İşte o anlarda anlarız ki; insana insan yetmez, dünyaya dünya yetmez. Hiçbir şey hiçbir şeye yetmez… Ve tam da o noktada gönlümüze düşen bir ışık vardır:
“Allah her şeye yeter.”
O ışık, karanlık gecemizi sabaha çevirir. O söz, yüreğimizi ateşten alır, su serper üzerine. Bir anda göğsümüz genişler, ruhumuz hafifler. Çünkü biliriz ki Rabbimiz bize şah damarımızdan yakındır, yeter ki biz kalbimizi O’na açalım.
Bugünümüz de o ışıkla başlasın…
Gözleriniz aydın, yolunuz aydın, gönlünüz aydın olsun. Evlerinize huzur, kalplerinize ferahlık dolsun. Derdi olanlara derman, borcu olanlara kolaylık, duası olanlara kabul nasip olsun. Yolunuz Peygamber yolu olsun, adımlarınızı Mevla bereketlendirsin.
Allah bizden razı olsun, biz de O’nun kulluğundan razı olalım.
Âmin.